Dylemat Afroamerykanina

"Nasza ludzko?c jest naszym ci??arem" James Baldwin. "My, czarni ludzie, wla?nie zgubili?my si? w jednej wielkiej bialej mgle" (Wright, R.1938:125). Pytanie 8-letniego Richarda: Czym ja jestem? Odpowied? Ella Wright. [matka] Nazw? ci? kolorowym m??czyzn?, gdy doro?niesz (Williams, A. J., 1970: 23). Odpowied? od Ellison: "Jeste? niczyim synem - nie istniejesz" (Invisible Man, 38). Pytania o to?samo?c, wolno?c, istnienie, uznanie, uznanie i przetrwanie rasowe nawiedzaly przez lata czarn? ras?, szczególnie w Ameryce. Tak wiele zostalo powiedziane i napisane w obronie i uzasadnieniu zakladanej ni?szo?ci "ludzi koloru". Ptolemicki ?wiatopogl?d, z jego naciskiem na ziemi? jako stale centrum wszech?wiata, widzial równolegle tlumaczenia, gdzie bialy czlowiek jest postrzegany jako centrum ludzko?ci. W konsekwencji, im bli?ej jest si? bialym, tym bli?ej jest si? czlowiekowi, czysto?ci i cnoty. Ten manichejski sposób postrzegania nieuchronnie postrzega bialo?c jako normatywno?c, a czer? jako odchylenie. Brzmi to tak, jakby Bóg stworzyl bialego czlowieka i diabla, zlo?liwie; stworzyl czarnego czlowieka lub czarny czlowiek zostal stworzony, aby slu?yc bialemu czlowiekowi.